Uhud Savaşı

Uhud savaşı, hicretin üçüncü yılında Müslümanlarla Mekkeliler arasında olmuştur (625). Bedir savaşında yenilen Mekkeliler bunun öcünü almak için hazırlandılar. Onları, bu savaş için Medineli Yahudiler de kışkırttılar. Böylece Ebu Süfyan komutasında 3000  kişilik dev Mekke ordusu, Medine’ye doğru yola çıktı. Hz. Muhammed, yapılacak olan bu savaş için şehirde kalarak savunma savaşı yapmayı uygun gördü. Fakat, Bedir savaşını görmemiş genç Müslümanların, Medine dışında düşmanla savaşmak istemeleri üzerine 700 kişilik bir kuvvet ile şehirden ayrıldı. Uhud dağı eteklerinde savaşa hazırlandı. Yan tarafta giriş için bir boğaz vardı.  Buraya hakim bir tepeye 50 okçu yerleştirildi. Onlara 2. bir emir verilmeyene kadar yerlerinden kesinlikle ayrılmamaları söylendi.

Savaşın başlarında, Müslümanlar sayıca az olmalarına rağmen üstünlük kurmayı sağladılar. Fakat düşmanın bozulduğunu sanarak ileri atıldılar; Bunu gören okçular diğerlerine katılmak için yerlerinden ayrıldı.  Bu durumdan yararlanan Mekkeli komutanlardan Halit Bin Velit, atlı birliği ile okçuların koruması gereken boğazdan geçerek Müslümanlara yandan saldırma fırsatı elde etti. Başka bir atlı birlik de karşı saldırıya geçti. Mekkelilerin bütün kuvvetleri, Müslümanlarla savaşa girişti. Savaş sırasında Mekkeliler Hz. Muhammed’in öldürüldüğü yalanını çıkarıp, psikolojik olarak Müslümanları çökertmeye çalıştılar. Müslüman ordusu bu haberle kısa süre içerisinde dağıldı. Hz. Muhammed, atılan bir taş sonucu yüzünden yaralanmıştı. Kendisini koruyanlar ile birlikte uhud dağına doğru çekilmek zorunda kaldı. Mekkeliler savaşı kazandılar fakat kesin bir sonuç alamadan geri dönmek zorunda kaldılar. Savaş sonunda aralarında Hz. Muhammed’in amcası Hamza‘nın da bulunduğu 70 Müslüman şehit olmuştur. Buna karşılık Mekkeli düşman ordusundan 23 kişi öldürülmüştür. Toplam ölü ve şehit sayısı 93’tür.